มารยาท ระเบียบ และข้อบังคับในการใช้อินเทอร์เน็ต

     จากปัญหาการล่อลวงอันเกิดจาการเล่นอินเทอร์เน็ตที่นับวันยิ่งมีมากขึ้น ทำให้หน่วยงานที่รับผิดชอบได้พยายามหามาตรการป้องกันปัญหาและภัยจาการใช้อินเทอร์เน็ต ซึ่งเกิดจากคนที่ขาดจิตสำนึกที่ดีต่อสังคม ดังนั้น จึงเป็นหน้าที่ของทุกคนที่จะสร้างจิตสำนึกที่ดีต่อทั้งตนเอง และสังคม เพื่อหลีกเลี่ยงและรับมือกับความเสี่ยงจากภัยออนไลน์ ทั้งนี้รองศาสตราจารย์ยืน ภู่วรวรรณได้กล่าวถึงบัญญัติ 10 ประการ ซึ่งจรรยาบรรณที่ผู้ใช้อินเทอร์เน็ตควรยึดถือไว้เสมือนเป็นแม่บทของการปฏิบัติ ซึ่งผู้ใช้พึงระลึกและเตือนความจำเสมอ ดังนี้

     1.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์ทำร้าย หรือละเมิดผู้อื่น เช่น ไม่เผยแพร่ข้อความกล่าวหาบุคคลอื่นให้ได้รับความเสียหาย ไม่เผยแพร่รูปภาพลามกอนาจาร เป็นต้น

     2.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์รบกวนการทำงานของผู้อื่น เช่น การเล่นเกมหรือเปิดเพลงด้วยคอมพิวเตอร์รบกวนผู้อื่นที่อยู่ใกล้เคียง

     3.ต้องไม่สอดแนม แก้ไข หรือเปิดดูแฟ้มข้อมูลของผู้อื่นก่อนได้รับอนุญาต

     4.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์เพื่อการโจรกรรมข้อมูลข่าวสาร

     5.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์สร้างหลักฐานที่เป็นเท็จ

     6.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์คัดลอกหรือใช้โปรแกรมของผู้อื่นที่มีลิขสิทธิ์โดยไม่ได้รับอนุญาต

     7.ต้องไม่ใช้คอมพิวเตอร์ละเมิดการใช้ทรัพยากรคอมพิวเตอร์โดยที่ตนเองไม่มีสิทธิ์

     8.ต้องไม่นำเอาผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง

     9.ต้องคำนึงถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับสังคมอันเป็นผลมาจากการกระทำของตน

   10.ต้องใช้คอมพิวเตอร์โดยเคารพกฎ ระเบียบ กติกา และมีมารยาทของหน่วยงาน สถาบันหรือสังคมนั้นๆ

                                      สู้เพื่อแม่
     
       " แม่ " แม่คือคำเดียวที่ทำให้เราได้รู้ถึงความรักความอดทนความพยายามที่แม่มีมาตลอด แม่ต้องเหนื่อยแค่ไหนที่ต้องเลี่ยงเรามาจนเติบโต ต้องใช้ความอดทนขนาดไหนเวลาเราซน แม่ต้องใช้ความพยายามแค่ไหนถึงจะหาเงินได้แต่ละบาท  เพราะฉนั้นเราต้องทำให้แม่ภูมิใจในตัวเราให้สมกับที่แม่ต้องลำบากลำบนเพื่อเลี้ยงเราให้เป็นคนดีเป็นเด็กที่ไม่เกเร  แต่สิ่งที่เราสามารถทำในตอนนี้ได้คือตั้งใจเรียนให้ท่านภูมิใจที่มีเราเป็นลูก ทำอะไรที่สามารถแบ่งเบาภาระท่านได้ก็จงทำซะ งานอะไรเล็กๆน้อยๆในบ้านก็ทำไป อย่าคิดว่าท่านไม่รู้ท่านอาจจะรู้แต่ไม่พูด ในใจท่านอาจจะกำลังยิ้มอยู่ก็ได้ ตอนนี้ฉันมีอายุแค่14ปีแต่ฉันก็ขยันขันแข็งมาโดนตลอด ฉันรำละครวันเสาร์อาทิตย์วันหยุดนักขัตฤกษ์และปิดเทอมเพื่อหาเงินส่งเสียตัวเองเรียนจ่ายค่าเทอมค่าเสื้อผ้าเองมาตั้งแต่อายุ 9 ขวบอยากได้อะไรก็ซื้อเอง อาจจะมาขแเงินแม่บ้างแต่ก็ไม่มากเกินไป วันเสาอาทิตย์ก่อนไปรำฉันจะช่วยแม่จัดของที่ร้านก่อนพอเลิกจากรำก็มาช่วยเก็บของช่วยขายของ ฉันทำกิจกรรมของโรงเรียนมามากมายตั้งแต่ชั้นป.2 เช่นคิดเลขเร็ว  แสดง ScienceShow  แข่งร้องเพลง  ตอบปัญหาวิทยาศาสตร์  แข่งเศรษฐศาสตร์  อ่านทำนองเสนาะภาษาไทย โต้วาที เป็นต้น ฉันตั้งใจเรียนให้ได้เกรดดีๆเวลาแม่ไปคุยกับใครจะได้ไม่อาย ทั้งหมดที่ฉันทำมาทั้งหมดนี้ไม่ใช้ว่าอยากจะให้ใครชม แต่ฉันทำเพื่อแบ่งเบาภาระของแม่อยากช่วยแม่ แม่เหนื่อยมามากแล้วฉันสงสารแม่ฉันอยากให้แม่ชื่นใจและไม่อายใคร " ที่มีลูกอย่างฉัน "